Stan Hugill - Ostatni Szantymen

Spotkanie ze Stanem Hugillem było jedną z największych przygód mojego życia,
a kilkuletnia z Nim znajomość - prezentem od Losu i wspaniałą różą w Ogrodzie Wspomnień. Dzieje się tak, kiedy spotykamy człowieka wyjątkowego, promieniującego charyzmą, który odsłania nie tylko zapomniane lub niedostrzegane prawdy życia, ale inspiruje i odkrywa przy okazji tkwiące w nas samych  nieznane możliwości.
Magnetyczna siła przyciągania, niezwykła osobowość, urok, charyzma…

Skąd się to bierze? Jak powstaje? W grę na pewno wchodzą geny, wpływ środowiska, akty woli, ale czy tylko? Co sprawia, że raz na jakiś czas rodzi się fenomen, który skupia
w sobie wszystkie kolory swego czasu i - jak w przypadku Stana Hugilla - łączy tak harmonijnie rozmaitość zainteresowań i rozległa wiedzę o życiu z intelektem naukowca i wrażliwością artysty?

Pół roku przed śmiercią Stana Hugilla poprosiłem Go o wywiad. Miałem przygotowane pytania o atmosferę domową, o szkoły, obrazy z dzieciństwa, przeczytane książki, spotkanych ludzi, o życie zawodowe i prywatne, przypadki losowe, zainteresowania… Wiedziałem, że takie szczegóły mogą przynajmniej częściowo odpowiedzieć na intrygujące mnie pytania.

Liczyłem na krótką rozmowę przy mikrofonie, ale do nagrania z braku czasu nie doszło. Ściskając w pośpiechu rękę Stana zostawiłem więc tylko listę pytań z prośbą o korespondencyjne, krótkie odpowiedzi - Dosłownie kilka zdań na każde – prosiłem.  - A ja to zacytuję w audycji, jako Twoje słowa. Dwa miesiące później otrzymałem list, liczący blisko 70 stron.

Przeczytałem całość jednym tchem, ze wzruszeniem i narastającą ciekawością, z każdym słowem czułem bowiem, jak Nadawca odsłania mi swoją prywatność  i maluje przy tym barwne i żywe obrazy z nieznanego, choć fascynującego świata. I nienachalnie opowiada o prawdzie swojego życia, skłaniając do głębszego spojrzenia na siebie samego.